Eind augustus nam Gine Zwart, programmamedewerker mensenrechten en bedrijven na bijna drie jaar afscheid van Arisa. Ze deelt hier een aantal reflecties op de organisatie en het werkveld.
Toen ik in 2019 de advertentie van Arisa zag staan voor de positie van Programmamedewerker mensenrechten en bedrijven, hoefde ik niet lang na te denken: werken bij deze kleine, en gefocuste, organisatie leek met een heel mooie uitdaging.
Ik heb met heel veel plezier bij Arisa gewerkt: de korte lijnen, de focus, het contact met partners, het enorme netwerk en de passie van alle medewerkers hebben daarvoor gezorgd.
Naast strijd gaat het werken in deze sector vooral ook over hoop, solidariteit, respect, moed en vertrouwen.
Werken in deze sector en op het gebied van mensenrechten is een strijd tegen allerlei krachten. Krachten die armoede, ongelijkheid en menselijk lijden veroorzaken. Tijdens de laatste dienstreis die ik dit jaar maakte, werd dat weer heel pijnlijk duidelijk. Het schokt en raakt me nog steeds om zoveel ongelijkheid en onrechtvaardigheid te zien. Tegelijkertijd is werken in de ontwikkelingssamenwerking een strijd met onszelf en onze oordelen, paradigma’s, idealen en mensbeelden. De huidige discussie in Nederland over het dekoloniseren van de ontwikkelingssamenwerking en het mensenrechtenkader volg ik dan ook met heel veel interesse.
Naast strijd gaat het werken in deze sector vooral ook over hoop, solidariteit, respect, moed en vertrouwen. Vooral dat laatste, vertrouwen, is iets wat ik heb zien veranderen in de OS-sector: de hoeveelheid papierwerk is enorm toegenomen in al die jaren. Het mooie bij Arisa vind ik dat er zoveel mogelijk gewerkt wordt vanuit vertrouwen en solidariteit. Vertrouwen dat eenieder zijn of haar rol en taken serieus neemt en solidariteit met degenen die uitgebuit of uitgesloten worden. We weten allemaal dat vertrouwen te voet komt en te paard gaat. Met andere woorden: het is veel en intensief werk om vertrouwen op te bouwen en ik realiseer me heel goed dat ik op de schouders van anderen heb mogen staan om mijn werk bij Arisa te kunnen doen. Ik heb, en niet in de laatste plaats in mijn tijd bij Arisa, met veel moedige, gecommitteerde en gepassioneerde mensen mogen werken. Dat is wat het werk zo mooi maakt, en de reden dat ik bijna 40 werk dit soort werk heb kunnen doen. Daar ben ik heel dankbaar voor.
Afscheid nemen is niet makkelijk, maar zoals iemand mij mailde: “what gives me the greatest strength is knowing that we will continue to be in touch with one another as well as the memories we have created. “
